نازنین حالم عجیب غریبه

ازحالم میترسم

از برگشتن به اون حال و هوای که اذیتم میکنه

همیشه و هر لحظه دارم تلاش میکنم که خوب باشم

اما وجود انسان های که افکاراتشونو تحمیل میکنند و نمیتونم خودم باشم کنارشون اذیتم میکنه

از اینکه من او آدم بده جمع باشم دیگه خسته شدم

از دین و خدا خسته م

حالم بهم میخوره

وقتی میبینم دختر خاله م که فقط17 ساله شه بجای  سرگرم شدن به زندگی نرمالش چسپیدن به تفریحاتش و فکر کردن به هدفش دوباره داره را مادرشو میره

از تکرار این چرخه متنفرم

بیشتر از همه وقتی خودمو نمیتونم کنترل کنم و سازگاری نداشتن با اون شرایطی که توش هستم عصبیم میکنه و حالمو بد میکنه به طوری که نمیتونم رو هدفم بیشتر و اونجوری که باید باشه تمرکز کنم

نازنین میدونم که من نمیتونم این شرایط عوض کنم

نمیتونم افکار کسایی که دوسشون دارم و منو اذیت میکنن عوض کنم

نازنین میخوام کنار هم با تمام تفاوت ها به هم احترام بزاریم همو با همه تفاوت ها دوست داشته باشیم

چرا من نباید بتونم خودم باشم

چرا ؟

فقط میدونم نمیتونم افکار اونا رو عوض کنم

نمیتونم تنها چیزی که کنترلش دست منه فکر خودمه و آیندم این قطعیت محضه

وقتی هر بار دوباره به این فکر میفتم که روزین مهم نیست چی میگن  و واسه هر حرفی که میزنن قرار نیس من کارد و چاقو کنم بزنم ب بدنم خودمو اذیت کنم

اینا حرفای اوناست آدمایی مریض

و اینم میدونم ارزششو ندارند که حتی یک لحظه از زندگیم صرفشون کنم

نظرات شما عزیزان:

شبیر

ساعت8:30---21 اسفند 1400

سلام خوبی .روژین اول اینکه تو نمیتونی از مردم انتظار داشته باشی شبیه تو بشن ، بلکه ما ناچاریم با مردم هماهنگ بشیم .دوم یه استادی داشتم می گفت اگر به ژاپنی و یه ایرانی بگی ما این تل خاک رو میخوایم ببریم ده متر جلوتر و شما باید یک وسیله بسازید که کار ساده بشه ،ژاپنیه فرغون می‌سازه ولی ایرانیه به ربات فکر میکنه اخرشم نمیتونه بسازه .این یعنی اینکه ما همه چیز رو سخت میگیریم .اینکه اینده میخواد چی بشه یا اینکه چقدر فرصت از دست دادیم چه اهمیتی داره .من شبیرم تو روژین نه من قراره گاندی و نیچه بشم نه تو مادام کوری .اما من میتونم یه ادم خوب باشم ‌‌تو می تونی یه مادر مهربان باشی .همین خودش یه دنیاست .روژین شونه های من و تو خیلی ضعیفه برای تحمل بار کل دنیا یا کل کشور یا کل شهر اما ما میتونیم خانواده رو مدیریت کنیم .یا ته تهش خودمون رو .غصه های دنیا یه دنیاست و ما فقط همینیم .کمی به خودت برس .نمیگم بی خیال دنیا بشیم اما درد، اینکه یه روزی نا امید بشی از ضعفت خیلی کشنده تر از قبول ضعفه .خیلی دوست دارم نوشته هات رو چون تو امروز دیروز منی .رژین انقدر شبیهیم که فکر میکنم شاید تو دنیای ما قبل دنیای جسمانیت هم نشین هم بودیم .یا به قول معتقدین به دنیای موازی شاید تو زندگی قبلی با هم بودیم .نمیدونم به هر حال دلخوریامون از دنیا و ادما یه رنگه . بازم بنویس ولی مثبت .اینستاگرامم که نیومدی یه موقع ای اگر بودی بیا انلاین حرف بزنیم . مواظب خودت باش انقدرم سخت فکر نکن .دنیا محل گذره چه ما خودمون رو بکشیم براش یا موقعه ای که بی خیالی طی کنیم .مخلصیم دختر کرد .
پاسخ:سلام وای حرفاتون خیلی قشنگه خیلی انرژی گرفتم من همیشه دوست دارم به خودم سخت بگیرم حرف استادتون خیلی درسته ما به خودمون سخت میگیرم و به ایده های بزرگی فکر میکنیم در حالیکه برامون شدنی نیست من یه مدتیه بیشتر با همه چیزایی که دارم خوشحالم و سعی میکنم باشم اتفاقا وقتی به خودم سخت نمیگریم و تمام تلاشمو برای لحظه ای ک توش هستم میزارم حس خوبیه ولی همین که شروع میکنم به اهمیت دادن به حرفای ادما و از خودم دور شدن حالم بد تر میشه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: